пяці́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пяці́на |
пяці́ны |
| Р. |
пяці́ны |
пяці́н |
| Д. |
пяці́не |
пяці́нам |
| В. |
пяці́ну |
пяці́ны |
| Т. |
пяці́най
пяці́наю |
пяці́намі |
| М. |
пяці́не |
пяці́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пяці́на, ‑ы, ж.
Гіст. Адзін з пяці адміністрацыйных раёнаў, на якія падзялялася Ноўгарадская зямля ў канцы 15 стагоддзя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяти́на ист. пяці́на, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)