пяцё́рачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пяцё́рачніца пяцё́рачніцы
Р. пяцё́рачніцы пяцё́рачніц
Д. пяцё́рачніцы пяцё́рачніцам
В. пяцё́рачніцу пяцё́рачніц
Т. пяцё́рачніцай
пяцё́рачніцаю		 пяцё́рачніцамі
М. пяцё́рачніцы пяцё́рачніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пяцёрачніца ж., разг. пятёрочница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяцёрачніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да пяцёрачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцёрачнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Вучань, які звычайна атрымлівае пяцёркі; выдатнік.

|| ж. пяцёрачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Дачка — п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пятёрочница пяцёрачніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)