пясча́нік, -у, мн. -і, -аў, м.

Асадкавая горная парода са спрасаванага пяску.

|| прым. пясча́нікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пясча́нік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пясча́нік пясча́нікі
Р. пясча́ніку пясча́нікаў
Д. пясча́ніку пясча́нікам
В. пясча́нік пясча́нікі
Т. пясча́нікам пясча́нікамі
М. пясча́ніку пясча́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пясча́нік, -ку м., геол. песча́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пясча́нік, ‑у, м.

Асадкавая горная парода, змацаваны вапнай і глінай пясок, які ужываецца ў будаўніцтве. Камень-пясчанік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясчанік

т. 13, с. 163

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пясча́нік м мін Sándstein m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

песча́ник геол. пясча́нік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sandstone [ˈsændstəʊn] n. geol. пясча́нік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

слю́дзісты слю́дистый;

с. пясча́нік — слю́дистый песча́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

piaskowiec

м. геал. пясчанік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)