пясту́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пясту́ха пясту́хі
Р. пясту́хі пясту́х
Д. пясту́се пясту́хам
В. пясту́ху пясту́х
Т. пясту́хай
пясту́хаю		 пясту́хамі
М. пясту́се пясту́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пясту́ха ж.

1. баловни́ца;

2. не́женка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пясту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Жан. да пястун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясту́н, пестуна́, мн. пестуны́, пестуно́ў, м.

1. Той, хто любіць песціцца; балаўнік.

2. Той, каго вельмі песцяць, распешчваюць.

|| ж. пясту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

песту́нья пясту́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́ста м. и ж., разг., см. пясту́н, пясту́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́ста, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑сце, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Тое, што і пястун, пястуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люби́мица улюбёнка, -кі ж., любі́міца, -цы ж.; пясту́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pieszczocha

ж. пястуха; улюбёнка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ulubienica

ж. любіміца; пястуха; каханая, улюбёнка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)