пясня́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пясня́рка пясня́ркі
Р. пясня́ркі пясня́рак
Д. пясня́рцы пясня́ркам
В. пясня́рку пясня́рак
Т. пясня́ркай
пясня́ркаю		 пясня́ркамі
М. пясня́рцы пясня́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пясня́рка ж. поэте́сса, воспева́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пясня́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да пясняр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясня́р, песняра́, мн. песняры́, песняро́ў, м. (паэт.).

1. Пра народнага паэта, вершы якога перакладаюцца на музыку, становяцца песнямі.

Народны п.

2. перан., чаго. Той, хто апявае што-н. (кніжн.).

П. рэвалюцыі.

|| ж. пясня́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. пясня́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)