пярэ́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пярэ́чка |
пярэ́чкі |
| Р. |
пярэ́чкі |
пярэ́чак |
| Д. |
пярэ́чцы |
пярэ́чкам |
| В. |
пярэ́чку |
пярэ́чкі |
| Т. |
пярэ́чкай
пярэ́чкаю |
пярэ́чкамі |
| М. |
пярэ́чцы |
пярэ́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пярэ́чка ж., обл., см. папяро́чка 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пярэ́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Тое, што і папярочка. Уверсе над трубой на страсе цямнеў кавалак абгародкі — у дзве пярэчкі. Пташнікаў. [Чапялевіч] палез па дубовых пярэчках драбін на столь хаты. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)