пярэ́старак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пярэ́старак пярэ́старкі
Р. пярэ́старка пярэ́старкаў
Д. пярэ́старку пярэ́старкам
В. пярэ́старка пярэ́старкаў
Т. пярэ́старкам пярэ́старкамі
М. пярэ́старку пярэ́старках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пярэ́старак, -рка м., разг., см. пераста́рак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пярэ́старак, ‑рка, м.

Тое, што і перастарак. Вось ідзе Навамодны.., які да гэтай зімы жыў у Пасынках «прымаком», на вялікую, нечаканую радасць пярэстарку Акуліне. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переста́рок разг. пераста́рак, -рка м., пярэ́старак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

престаре́лый састарэ́лы, стары́; (сущ. — ещё; перестарок) разг. пераста́рак, -рка м., пярэ́старак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)