пярцо́вы гл. перац.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярцо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пярцо́вы пярцо́вая пярцо́вае пярцо́выя
Р. пярцо́вага пярцо́вай
пярцо́вае		 пярцо́вага пярцо́вых
Д. пярцо́ваму пярцо́вай пярцо́ваму пярцо́вым
В. пярцо́вы (неадуш.)
пярцо́вага (адуш.)		 пярцо́вую пярцо́вае пярцо́выя (неадуш.)
пярцо́вых (адуш.)
Т. пярцо́вым пярцо́вай
пярцо́ваю		 пярцо́вым пярцо́вымі
М. пярцо́вым пярцо́вай пярцо́вым пярцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пярцо́вы перцо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пярцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перцу. Пярцовы пах. // Прыгатаваны з перцу, з перцам. Пярцовая гарэлка. Пярцовы пластыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рац, -рцу, мн. -рцы, -рцаў, м.

1. Трапічная расліна сямейства перцавых, а таксама яе плады з горкім пякучым смакам і моцным пахам, якія ўжываюцца як прыправа.

У горы жыць ды з перцам есці (прымаўка). Чорны п.

2. Агародная расліна сямейства паслёнавых з пладамі ў выглядзе струкоў.

Фаршыраваны п.

◊

Даць (задаць) перцу каму (разм.) — вылаяць, пакараць.

|| прым. пе́рцавы, -ая, -ае і пярцо́вы, -ая, -ае.

Перцавы струк.

Сямейства перцавых (наз.). Пярцовая настойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перцо́вый пярцо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)