пярху́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пярху́ха |
пярху́хі |
| Р. |
пярху́хі |
пярху́х |
| Д. |
пярху́се |
пярху́хам |
| В. |
пярху́ху |
пярху́х |
| Т. |
пярху́хай
пярху́хаю |
пярху́хамі |
| М. |
пярху́се |
пярху́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пярху́ха ж., прост. перху́нья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пярху́ха, ‑і, ДМ ‑хусе, ж.
Разм. Жан. да пярхун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)