Пы́шна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пы́шна
Р. Пы́шна
Д. Пы́шну
В. Пы́шна
Т. Пы́шнам
М. Пы́шне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пы́шна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
пы́шна пышне́й -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пы́шна нареч. пы́шно; см. пы́шны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пышна (воз., бас. Зехі) 4/262

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пышна (в.) 6/334 (к.); 8/647; 10/521 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пышна,

возера ў Лепельскім р-не.

т. 13, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пышна,

вёска ў Лепельскім р-не.

т. 13, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пы́шна прысл. гл. пышны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пышна, раскошна, багата, шыкоўна, шыкозна, шыкарна □ з шыкам

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

збуя́лы, -ая, -ае.

Які збуяў, пышна разросся (пра расліны).

Збуялае каліўе бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)