Verbum

анлайнавы слоўнік

пы́цель, пы́тля і пы́тлю, мн. пы́тлі, пы́тляў, м.

1. пы́тля. Вальцовы млын для пытлявання.

2. пы́тлю. Пытляваная мука.

◊

Даць (задаць) пытлю каму (разм.) — даць наганяй, аб’явіць вымову.

|| прым. пы́цельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пы́цель

‘мука’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пы́цель

‘машына для пытлявання’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пы́цель (род. пы́тля) м. вальцо́вая ме́льница;

◊ даць пы́тлю — дать жа́ру

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пы́цель, пы́тля і пы́тлю, м.

1. пы́тля. Тое, што і вальцы (у 2 знач.).

2. пы́тлю. Пытляваная мука. [Жанчына:] — А дзе-ж мне той пшаніцы на пыцель набрацца? Брыль.

•••

Даць (задаць) пытлю гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́цель

(польск. pytel < чэш. pytel, ад с.-в.-ням. buitel)

1) рухомае сіта ў млыне, праз якое прасейваецца мука;

2) пытляваная мука.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пыцель Антон Якаўлевіч

т. 13, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пыцель Г. Дз. 8/194

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пыцель Ю. А. 7/543; 8/647

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пыцель А. Я. 7/543; 8/455, 646—647

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)