Пы́раць: пыраць бялізну пранікам ’праць бялізну пры дапамозе прача’ (Мат. Гродз.). Звязана з праць ’сціраць, выбіваць прачом’ (гл.) чаргаваннем вакалізму, параўн. пе́рыць ’тс’.
Пыра́ць ’пароць, тыкаць, калоць’ (Сержп.), пырну́ць ’біць чым-небудзь вострым’ (ТСБМ, Сержп.), пырну́тэ ’парнуць, ткнуць, кальнуць’ (драг., Нар. лекс.), выклічнік пырь ад пароць (мсцісл., Нар. лекс.), рус. пыря́ть, пырну́ть. Звязана чаргаваннем галосных з паро́ць (гл.), гл. Праабражэнскі, 2, 160; паводле Фасмера (3, 420), грунтуецца на анаматапеічным утварэнні.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пы́рыць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пы́ру |
пы́рым |
| 2-я ас. |
пы́рыш |
пы́рыце |
| 3-я ас. |
пы́рыць |
пы́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пы́рыў |
пы́рылі |
| ж. |
пы́рыла |
| н. |
пы́рыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пы́р |
пы́рце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пы́рачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)