пшані́чышча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пшані́чышча |
пшані́чышчы |
| Р. |
пшані́чышча |
пшані́чышч
пшані́чышчаў |
| Д. |
пшані́чышчу |
пшані́чышчам |
| В. |
пшані́чышча |
пшані́чышчы |
| Т. |
пшані́чышчам |
пшані́чышчамі |
| М. |
пшані́чышчы |
пшані́чышчах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пшані́чышча, ‑а, н.
Поле, з якога сабраны ўраджай пшаніцы або на якім папярэдняй культурай была пшаніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пшані́чышча Урадлівае поле, дзе расла пшаніца (Докш., Жытк., Лаг., Леп., Нясв., Рэч., Слаўг., Шчуч.). Тое ж пашані́чышча (Слаўг.). пшані́чнішча (Жытк., Маз., Пух., Хойн.), пшані́тнішча (Слаўг., Смарг.), пшо́нішча (Лёзн., Маладз., Навагр., Паст., Слаўг.), пшоннішча (Сміл. Шат.), пшоніска (Ваўк. Сцяшк.), пшонна аржы́шча (Навагр.), пшэнішча (Крыч., Слаўг., Уш.), пшэнне, пшане́ўе (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)