пу́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пу́шка пу́шкі
Р. пу́шкі пу́шак
Д. пу́шцы пу́шкам
В. пу́шку пу́шкі
Т. пу́шкай
пу́шкаю		 пу́шкамі
М. пу́шцы пу́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пу́шка², -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

Тое, што і каробка (у 1 знач.).

П. запалак.

|| прым. пу́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Гармата, якая мае насцільную траекторыю стральбы і прызначаецца для паражэння наземных, надводных і паветраных цэлей.

2. Апарат для лячэння сродкамі радыеактыўнага выпраменьвання (спец.).

Кобальтавая п.

|| прым. пу́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́шка I ж. пу́шка;

зені́тная п. — зени́тная пу́шка;

проціта́нкавая п. — противота́нковая пу́шка;

ко́бальтавая п. — ко́бальтовая пу́шка

пу́шка II ж., разг. коро́бка (деревянная или бумажная)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́шка

1. (вообще орудие) гарма́та, -ты ж.;

стреля́ть из пу́шек страля́ць з гарма́т;

2. (особый вид орудия) пу́шка, -кі ж.;

◊

пу́шкой не прошибёшь гарма́тай не праб’е́ш;

взять на пу́шку узя́ць нашармака́;

из пу́шки по воробья́м погов. з гарма́т па вераб’я́х; за му́хай з абу́хам; за камаро́м з малатко́м;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́шка ​1, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Гармата, якая мае насцільную траекторыю стральбы і прызначаецца для паражэння далёкіх, адкрытых і хуткарухомых цэлей. Пушка вытыркнулася ствалом з-за куста і, уздрыгнуўшыся, грымнула. М. Ткачоў.

2. Апарат для лячэння сродкамі радыеактыўнага выпрамянення. Кобальтавая пушка.

пу́шка ​2, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Каробка (у 1 знач.). Ганна Сымонаўна ўзяла пушку запалак, чырканула. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пушка

т. 13, с. 137

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пу́шка ж

1. вайск уст Kanóne f -, -n;

2. разм (бляшанка) Bléchdose f -, -n, (Bléch)büchse f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пу́шка

(польск. puszka < чэш. puszka, ад ням. Büchse)

1) гармата, якая мае насцільную траекторыю стральбы;

2) апарат для лячэння сродкамі радыеактыўнага выпрамянення (кобальтавая п.);

3) каробка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пушка

Том: 29, старонка: 382.

img/29/29-382_2454_Пушка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)