Пучкоў В. 12/429

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пучкоў М. М. 8/204

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пучкоў Анатоль Андрэевіч

т. 13, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пучкоў Герман Фёдаравіч

т. 13, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пучко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з пучкоў; які мае выгляд пучкоў (у 1 знач.). Пучковая морква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пучо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пучо́к пучкі́
Р. пучка́ пучко́ў
Д. пучку́ пучка́м
В. пучо́к пучкі́
Т. пучко́м пучка́мі
М. пучку́ пучка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пучкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які мае пучкі, у выглядзе пучкоў. Пучкаватыя карані.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яру́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Пустазелле сямейства крыжакветных. З пучкоў травы на Алеську зірнулі кволымі белымі вочкамі яруткі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эліо́ніка

[ад эл(ектрон) + іон]

раздзел электронікі, які вывучае з’явы, звязаныя з узаемадзеяннем электронных і іонных пучкоў з рэчывам і прымяненнем гэтых пучкоў у тэхналагічных працэсах вырабу электронных прыбораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

*Мат́анька, драг. ма́тычыла, бяроз. матэ́нька, ма́тня ’адзін з саламяных снапкоў, звязаны з некалькіх (3–5) пучкоў саломы каля гузыра, якімі пакрываецца ўся страха, апрача ніжняга рада’ (Нар. сл.). Да ма́та (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)