Verbum

анлайнавы слоўнік

пухліны

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пухліны 1/137, 301, 315, 347; 3/100, 367; 4/407, 602; 5/402, 502; 6/296, 348, 382; 7/171, 297; 8/484, 634—635; 9/79, 364; 10/19, 80, 572; 11/35

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пухлі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канцэраге́н, -у, м. (спец.).

Хімічнае рэчыва, якое садзейнічае ўзнікненню злаякаснай пухліны.

|| прым. канцэраге́нны, -ая, -ае.

Канцэрагенныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разасса́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -се́цца; зак.

Пра пухліны, на́расці: апасці, знікнуць.

|| незак. рассыса́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анкало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае пухліны, займаецца іх распазнаваннем і лячэннем.

|| прым. анкалагі́чны, -ая, -ае.

А. дыспансер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канцэраге́ннасць, ‑і, ж.

Здольнасць выклікаць злаякасныя пухліны. Канцэрагеннасць рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скені́раванне, ‑я, н.

Пошукі злаякаснай пухліны з дапамогай скенера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анкало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае пухліны і метады іх лячэння.

[Ад грэч. onkis — уздутасць і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бластомы, гл. Пухліны

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)