пу́хлы, -ая, -ае.
Круглявы, мяккі, некалькі ўспухлы.
Пухлыя губы.
|| наз. пу́хласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пу́хлы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пу́хлы |
пу́хлая |
пу́хлае |
пу́хлыя |
| Р. |
пу́хлага |
пу́хлай
пу́хлае |
пу́хлага |
пу́хлых |
| Д. |
пу́хламу |
пу́хлай |
пу́хламу |
пу́хлым |
| В. |
пу́хлы (неадуш.)
пу́хлага (адуш.) |
пу́хлую |
пу́хлае |
пу́хлыя (неадуш.)
пу́хлых (адуш.) |
| Т. |
пу́хлым |
пу́хлай
пу́хлаю |
пу́хлым |
пу́хлымі |
| М. |
пу́хлым |
пу́хлай |
пу́хлым |
пу́хлых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пу́хлы, ‑ая, ‑ае.
Поўны, круглявы, мяккі. Ісаю падабаўся гэты высокі, спакойны, маўклівы хлопец з дзіцячымі пухлымі губамі. Новікаў. Іна прыклала ружовую пухлую руку да.. [Змітравага] лба. Ваданосаў. Старая палатняная кашулька задралася, агаліўшы.. [Косцікава] пухлае ружовае цела. Васілевіч. // Мяккі, рыхлы. І чыстым золатам зярняты лажацца ў пухлую зямлю. Машара. // Тоўсты, аб’ёмісты. І сёння ў пухлым сямейным альбоме захоўваецца пажоўклы фотаздымак. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́хлы üppig, (áuf)gedúnsen;
пу́хлыя гу́бы dícke [(sch)wúlstige] Líppen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пу́хлы ’поўны, тоўсты, мяккі’ (ТСБМ), ’апухлы’ (ТС), ’пульхны, пышны (пра хлеб)’ (брасл., дзятл., Сл. ПЗБ), ’пухкі’: падушка пухлая, пухлы снег (брасл., в.-дзв., там жа), укр. пу́хлий ’поўны, апухлы’, рус. пу́хлый ’тоўсты, поўны, раздуты’, ст.-чэш. pouchlý ’бясплодны; пусты’, харв. чак. pûhal ’пусты, уздуты, раздуты’, славен. púhel ’тс’, ст.-слав. пухлъ ’пусты’. Прасл. *puxlъ ’надуты’, прыметнік ад *puxati sę ’надувацца’ (гл. пухаць), параўн. Сной, 514; Фурлан–Бязлай, 3, 135. Чарных (2, 85) лічыць усх.-слав. словы новаўтварэннямі на аснове *puxnǫti (гл. пухнуць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пу́хлый пу́хлы, пухна́ты;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пухля́вый разг. пухля́вы, пу́хлы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пухна́ты, -ая, -ае (разм.).
1. Пушысты, мяккі.
Пухнаты коцік.
Пухнатая шапачка.
2. Поўны, пухлы.
П. тварык.
|| наз. пухна́тасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пу́льхны, -ая, -ае.
1. Пухлы, быццам надзьмуты; тоўсты.
Пульхныя вусны.
Пульхныя рукі.
2. Мяккі, пышны.
Пульхныя аладкі.
3. Лёгкі, пухкі.
П. снег.
Пульхная зямля.
|| наз. пу́льхнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)