пухла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
пухла пухлей -

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́хнуць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пу́хну пу́хнем
2-я ас. пу́хнеш пу́хнеце
3-я ас. пу́хне пу́хнуць
Прошлы час
м. пу́х пу́хлі
ж. пу́хла
н. -
Дзеепрыслоўе
цяп. час пу́хнучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пухлі́на ’напухлае месца; гуз’ (ТСБМ, Шат.; міёр., Нар. словатв.; глыб., воран., шчуч., докш., Сл. ПЗБ; ЛА, 3). Адносна новае ўтварэнне, магчыма, запазычана з польск. puchlina ’тс’ (з XVIII ст., ад puchły ’ўздуты’, Банькоўскі, 2, 963), параўн. іншыя народныя назвы: пу́хла, пухля́ціна, во́пух (ЛА, 3).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)