пу́хкі, -ая, -ае.

Мяккі, пушысты.

Пухкая падушка.

|| наз. пу́хкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́хкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пу́хкі пу́хкая пу́хкае пу́хкія
Р. пу́хкага пу́хкай
пу́хкае		 пу́хкага пу́хкіх
Д. пу́хкаму пу́хкай пу́хкаму пу́хкім
В. пу́хкі (неадуш.)
пу́хкага (адуш.)		 пу́хкую пу́хкае пу́хкія (неадуш.)
пу́хкіх (адуш.)
Т. пу́хкім пу́хкай
пу́хкаю		 пу́хкім пу́хкімі
М. пу́хкім пу́хкай пу́хкім пу́хкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пу́хкі пуши́стый, мя́гкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́хкі, ‑ая, ‑ае.

1. Мяккі, лёгкі, пушысты. Пухкая падушка. □ [Снег] ападаў на зямлю белай і пухкай коўдрай, дзе-нідзе між кустоў насыпаў гурбы. Гроднеў. [Юзік] падаўся назад, зачапіўся за нешта і мякка сеў у пухкі пясок. Адамчык.

2. Тое, што і пухлы. Пухкія, падобныя да дзіцячых, вусны задрыжалі ад крыўды. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пу́хкі ’пышны, пульхны, порысты’ (ТСБМ; Шат., Др.-Падб.; лаг., Сл. ПЗБ; Воўк-Лев., Татарк., 182); пу́хкы ’тс’ (Клім.), пухкі́ ’пульхны, мяккі, дрыгвяністы’ (ТС), параўн. укр. пухки́й ’порысты, мяккі’. Ад пу́хаць, пу́хкаць ’брадзіць, ферментаваць’, па узору мя́ккі, лёгкі і пад.; параўн. падобныя дэрываты з іншай семантыкай: славен. púhek ’рэдкі; абвіслы (пра адзенне)’, славац. дыял. puchký ’вільготны, мокры’ і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пу́хкі, пухна́ты fláumig; wóllig; fláuschig (пра матэрыю); fláumig, weich (пра валасы); flóckig (пра снег)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пуши́стый пушы́сты; (мягкий) пу́хкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fluffy [ˈflʌfi] adj.

1. мя́ккі; пу́хкі, пушы́сты

2. мя́ккі, пу́хкі, лёгкі (пра ежу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пу́льхны, -ая, -ае.

1. Пухлы, быццам надзьмуты; тоўсты.

Пульхныя вусны.

Пульхныя рукі.

2. Мяккі, пышны.

Пульхныя аладкі.

3. Лёгкі, пухкі.

П. снег.

Пульхная зямля.

|| наз. пу́льхнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wóllig

a пушы́сты, пу́хкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)