Пу́тнікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пу́тнікі
Р. Пу́тнікаў
Д. Пу́тнікам
В. Пу́тнікі
Т. Пу́тнікамі
М. Пу́тніках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Путнікі (в., Маладзечанскі р-н) 6/560 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Путнікі (радовішча пясчана-жвіровага матэрыялу, Маладзечанскі р-н) 6/560

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пу́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пу́тнік пу́тнікі
Р. пу́тніка пу́тнікаў
Д. пу́тніку пу́тнікам
В. пу́тніка пу́тнікаў
Т. пу́тнікам пу́тнікамі
М. пу́тніку пу́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)