Пусты́нкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пусты́нкі
Р. Пусты́нак
Пусты́нкаў
Д. Пусты́нкам
В. Пусты́нкі
Т. Пусты́нкамі
М. Пусты́нках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пусты́нка пусты́нкі
Р. пусты́нкі пусты́нак
Д. пусты́нцы пусты́нкам
В. пусты́нку пусты́нкі
Т. пусты́нкай
пусты́нкаю		 пусты́нкамі
М. пусты́нцы пусты́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пусты́ня

1. Пустая, неўрадлівая зямля (Зах. Бел. Др.-Падб., МДС, Слаўг.). Тое ж пусты́нь, пу́сты́ш (Слаўг.), пустэ́ча (Глуск. Янк. I).

2. Закінутае поле (Слаўг.).

3. Ціхае глухое месца (Слаўг.).

□ в. Пусты́нкі Мсцісл., в. Пусты́ Асаве́ц Маг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)