Пу́сташы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пу́сташы
Р. Пу́сташаў
Д. Пу́сташам
В. Пу́сташы
Т. Пу́сташамі
М. Пу́сташах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пу́сташ

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. пу́сташ пу́сташы
Р. пу́сташы пу́сташаў
Д. пу́сташы пу́сташам
В. пу́сташ пу́сташы
Т. пу́сташшу пу́сташамі
М. пу́сташы пу́сташах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пу́сташ, ‑ы, ж.

Незаселены, неапрацаваны ўчастак зямлі. Каму адвялі вы Пусташы, каменне? Хто з свайго засеву Не збярэ насення? Колас. А навокал маўчала пусташ, адзінокая, як сон... Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)