пуры́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пуры́стка пуры́сткі
Р. пуры́сткі пуры́стак
Д. пуры́стцы пуры́сткам
В. пуры́стку пуры́стак
Т. пуры́сткай
пуры́сткаю		 пуры́сткамі
М. пуры́стцы пуры́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пуры́стка ж. пури́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуры́стка, ‑і, ДМ ‑стцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да пурыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Прыхільнік пурызму.

|| ж. пуры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. пуры́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пури́стка пуры́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

purist

[ˈpjʊrəst]

n.

пуры́ст -а m., прыхі́льнік пуры́зму, пуры́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)