пуры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Прыхільнік пурызму.

|| ж. пуры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. пуры́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пуры́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пуры́ст пуры́сты
Р. пуры́ста пуры́стаў
Д. пуры́сту пуры́стам
В. пуры́ста пуры́стаў
Т. пуры́стам пуры́стамі
М. пуры́сце пуры́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пуры́ст м. пури́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік пурызму. Для пурыстаў трыццатых — саракавых гадоў стыль Гогаля здаваўся нязграбным. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуры́ст м Puríst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пуры́ст

(фр. puriste)

прыхільнік пурызму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пури́ст пуры́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуры́стка, ‑і, ДМ ‑стцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да пурыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

purysta

м. пурыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Puríst

m -en, -en пуры́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)