пупаві́на, -ы, мн. -ы, -він. ж.

Трубкападобны орган, які злучае зародак чалавека (або жывёлы) з целам маці і служыць каналам для жыўлення зародка.

|| прым. пупаві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пупаві́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пупаві́на пупаві́ны
Р. пупаві́ны пупаві́н
Д. пупаві́не пупаві́нам
В. пупаві́ну пупаві́ны
Т. пупаві́най
пупаві́наю		 пупаві́намі
М. пупаві́не пупаві́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пупаві́на ж., анат. пупови́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пупаві́на, ‑ы, ж.

Шнурападобны орган, які злучае зародак чалавека або жывёлы з арганізмам маці.

•••

Адарваць з пупавінай гл. адарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пупаві́на ж. анат. Nábelschnur f -, -schnüre

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пупови́на анат. пупаві́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

umbilical cord [ʌmˌbɪlɪklˈkɔ:d]n. anat. пупаві́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pępowina

ж. пупавіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Nábelschnur

f -, -schnüre пупаві́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пупі́ца ’прывязка, якою прымацоўваецца біч да цапільна’ (ДАБМ, камент., 829). Відаць, ад капіца ’тс’ (гл.) пад уплывам пуп ’пупавіна’ або пупок ’ручка ў касе’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)