пу́льт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пу́льт пу́льты
Р. пу́льта пу́льтаў
Д. пу́льту пу́льтам
В. пу́льт пу́льты
Т. пу́льтам пу́льтамі
М. пу́льце пу́льтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пульт, -а, М -льце, мн. -ы, -аў, м.

1. Падстаўка для нот у выглядзе нахіленай рамы на высокай ножцы.

Дырыжорскі п.

2. Пункт, адкуль адбываецца аўтаматычнае кіраванне чым-н.

Дыспетчарскі п. П. электрастанцыі.

|| прым. пу́льтавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пульт м., в разн. знач. пульт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пульт в разн. знач. пульт, род. пу́льта м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пульт, ‑а, М ‑льце, м.

1. Падстаўка для пот. Дырыжорскі пульт.

2. Устаноўка з сістэмы прыбораў, якая дае магчымасць кіраваць на адлегласці работай чаго‑н. Пульт кіравання касмічным караблём. Дыспетчарскі пульт. □ Усімі самымі цяжкімі і адказнымі працэсамі ішло кіраванне з пультаў, тэхніка тут нагадвала проста чарадзейства. Скрыган. Утульна і хітравата падміргвалі кантрольныя лямпачкі на пультах, мякка гулі рэле аўтаматычных лабараторый. Шыцік.

[Ням. Pult.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пульт м Pult n -(e)s, -e;

дырыжо́рскі пульт муз Dirigéntenpult n;

пульт кірава́ння тэх Stéuertisch m -es, -e, Stéuerpult n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пульт

(ням. Pult, ад лац pulpitum = памост, трыбуна)

1) падстаўка для нот (напр. дырыжорскі п.);

2) пункт аўтаматычнага кіравання чым-н. (напр. дыспетчарскі п.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пульт (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову з ням. Pult ’падстаўка пад кнігу або ноты; бюро’, што з лац. pulpitum ’падстаўка; кафедра’, параўн. польск. pulpit ’у касцёле падстаўка пад імшал’, паходжанне якога застаецца нявысветленым (Сной, 514).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пульт

(ням. Pult, ад лац. pulpitum = памост, трыбуна)

1) падстаўка для нот у выглядзе нахіленай рамы на высокай ножцы (напр. дырыжорскі п.);

2) пункт аўтаматычнага кіравання чым-н. (напр. дыспетчарскі п.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пульт кіравання

т. 13, с. 122

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)