Пуза́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пуза́н
Р. Пуза́на
Д. Пуза́ну
В. Пуза́н
Т. Пуза́нам
М. Пуза́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пуза́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пуза́н пузаны́
Р. пузана́ пузано́ў
Д. пузану́ пузана́м
В. пузана́ пузано́ў
Т. пузано́м пузана́мі
М. пузане́ пузана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пуза́н прост. пуза́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуза́н, -на́ м., разг.

1. пуза́н, брюха́н;

2. буту́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуза́н, ‑а, м.

Разм. Пра чалавека з вялікім пузам. Рогат узмацняўся, узвізгі жанчын, хрыплы, як брэх, рогат фрачных пузаноў, інтэлігентнае хіхіканне больш далікатных асоб рознага роду заглушылі спачатку аркестр. Самуйлёнак. — Стой, пузан, а то выстралю! — крыкнуў на бягу дзед. Лынькоў. // Пра малое тоўстае дзіця. Як многа ў мяне сыноў — Гарластых пузаноў, Зацесных паўзуноў! Адзін дзіцячы сад — Уся зямля. Бічэль-Загнетава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуза́н м разм Díckerchen n -s, -, Páusback m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бруха́ч, ‑а, м.

Разм. Тое, што і пузан; пузаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брюха́н прост. пуза́н, -на́ м., пуза́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буту́з разг. буту́з, -за м., пуза́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brzuchacz

м. брухач, пузан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)