пужлі́ва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
пужлі́ва пужлі́вей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пужлі́ва нареч. пугли́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пужлі́ва-асцяро́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пужлі́ва-асцяро́жны пужлі́ва-асцяро́жная пужлі́ва-асцяро́жнае пужлі́ва-асцяро́жныя
Р. пужлі́ва-асцяро́жнага пужлі́ва-асцяро́жнай
пужлі́ва-асцяро́жнае
пужлі́ва-асцяро́жнага пужлі́ва-асцяро́жных
Д. пужлі́ва-асцяро́жнаму пужлі́ва-асцяро́жнай пужлі́ва-асцяро́жнаму пужлі́ва-асцяро́жным
В. пужлі́ва-асцяро́жны (неадуш.)
пужлі́ва-асцяро́жнага (адуш.)
пужлі́ва-асцяро́жную пужлі́ва-асцяро́жнае пужлі́ва-асцяро́жныя (неадуш.)
пужлі́ва-асцяро́жных (адуш.)
Т. пужлі́ва-асцяро́жным пужлі́ва-асцяро́жнай
пужлі́ва-асцяро́жнаю
пужлі́ва-асцяро́жным пужлі́ва-асцяро́жнымі
М. пужлі́ва-асцяро́жным пужлі́ва-асцяро́жнай пужлі́ва-асцяро́жным пужлі́ва-асцяро́жных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пугли́во нареч. пужлі́ва, палахлі́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́дка нареч., см. пужлі́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пужлі́вы, -ая, -ае.

Схільны да спалоху, які ўсяго баіцца, палахлівы; які выражае спалох.

П. позірк.

Пужліва (прысл.) азірацца.

|| наз. пужлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

trwożliwie

кніжн. трывожна, баязліва, пужліва, палахліва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

shyly

[ˈʃaɪli]

adv.

1) нясьме́ла, сарамлі́ва

2) пужлі́ва, палахлі́ва

3) недаве́рліва; чу́йна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

крыху́, прысл.

1. У невялікай колькасці; трошкі, нямнога. Выпіць крыху вады. Адрэзаць крыху хлеба.

2. Чуць-чуць; у нязначнай ступені. Пужліва-варожы змрок крыху расступіўся, парадзеў. Колас. Міколка прасіў дзеда даць яму паднесці пісталет, каб крыху ён, дзед, адпачыў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́зны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і позні. Ужо позны час, глыбока ночка, А хлапчукі сядзяць маўкліва І навакол глядзяць пужліва. Колас. Ўжо пара мне дадому збірацца, — Вечар позны, а час не стаіць. Багдановіч. — Прыйшлі багатыя і дурныя людзі і забілі .. [птушку] і піскляняты цяпер прападуць: вывадак позны. Самуйлёнак. Мой сябар.. моцна лае мяне за такое пазнае спаннё. Трэба зараз жа ехаць з ім у маёнтак. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)