псіхава́ць, псіху́ю, псіху́еш, псіху́е; псіху́й; незак. (разм.).

Траціць псіхічную раўнавагу; праяўляць нервознасць.

|| аднакр. псіхану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

псіхава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. псіху́ю псіху́ем
2-я ас. псіху́еш псіху́еце
3-я ас. псіху́е псіху́юць
Прошлы час
м. псіхава́ў псіхава́лі
ж. псіхава́ла
н. псіхава́ла
Загадны лад
2-я ас. псіху́й псіху́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час псіху́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

псіхава́ць несов., разг. психова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

псіхава́ць, псіхую, псіхуеш, псіхуе; незак.

Разм. Траціць псіхічную раўнавагу; праяўляць нервознасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

психова́ть несов., прост. псіхава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запсіхава́ць, ‑псіхую, ‑псіхуеш, ‑псіхуе; зак.

Пачаць псіхаваць, траціць псіхічную раўнавагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)