псяр, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Наглядчык за паляўнічымі сабакамі і ўдзельнік палявання.

|| прым. пся́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пся́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пся́р псяры́
Р. псяра́ псяро́ў
Д. псяру́ псяра́м
В. псяра́ псяро́ў
Т. псяро́м псяра́мі
М. псяру́ псяра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

псяр (род. псяра́) м. псарь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

псяр, ‑а, м.

Наглядчык за паляўнічымі сабакамі; сабакар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Псяр ’наглядчык за паляўнічымі сабакамі; сабакар’ (ТСБМ), пся́рнік ’тс’ (Нас., Байк. і Некр.). З польск. psiarz ’тс’, параўн. рус. псарь ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дае́здчык, ‑а, м.

Уст. Старшы псяр, які абучае сабак і распараджаецца імі на паляванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псарь псяр, род. псяра́ м., сабака́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Псю́рыць ’гнаць’, прыпсюрыць ’прыгнаць’ (дзярж., Нар. сл.). Утварэнне на базе *псюр < польск. psiurz ’псяр’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

борзя́тник

1. охот. ло́ўчы, -чага м.; псяр, род. псяра́ м.; сабака́р, -ра́ м.;

2. уст. (любитель охоты с борзыми) паляўні́чы-сабака́р, род. паляўні́чага-сабакара́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)