прэпара́тар, -а, мн. -ы, -аў м. (спец.).

Спецыяліст, які вырабляе прэпараты (у 1 знач.).

|| прым. прэпара́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэпара́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэпара́тар прэпара́тары
Р. прэпара́тара прэпара́тараў
Д. прэпара́тару прэпара́тарам
В. прэпара́тара прэпара́тараў
Т. прэпара́тарам прэпара́тарамі
М. прэпара́тару прэпара́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэпара́тар м. препара́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэпара́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца прэпараваннем чаго‑н., вырабляе прэпараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэпара́тар

(лац. praeparator = які падрыхтоўвае)

той, хто займаецца прэпараваннем чаго-н., вырабляе прэпараты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

препара́тор прэпара́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)