прэмірава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прэмірава́нне
Р. прэмірава́ння
Д. прэмірава́нню
В. прэмірава́нне
Т. прэмірава́ннем
М. прэмірава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэмірава́нне ср. премирова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэмірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прэміраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэміраванне

т. 13, с. 93

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прэмірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., каго (што).

Узнагародзіць (узнагароджваць) прэміяй.

П. лепшых працаўнікоў.

|| наз. прэмірава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

премирова́ние прэмірава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)