прэ́ліна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прэ́ліна |
прэ́ліны |
| Р. |
прэ́ліны |
прэ́лін |
| Д. |
прэ́ліне |
прэ́лінам |
| В. |
прэ́ліну |
прэ́ліны |
| Т. |
прэ́лінай
прэ́лінаю |
прэ́лінамі |
| М. |
прэ́ліне |
прэ́лінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прэ́ліна ж., разг. пре́лое ме́сто
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прэ́ліна, ‑ы, ж.
Разм.
1. Прэлае месца на скуры. Здалося, што з балотнай вадою сплыло з ног усё: і цяжкі размяклы абутак, і .. боль прэліны, і ламота ў суставах. Кулакоўскі.
2. Тое, што і прэласць. З ракі патыхае прэлінаю. Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)