прэла́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

У каталіцкай і некаторых пратэстанцкіх цэрквах: вышэйшая духоўная асоба.

|| прым. прэла́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэла́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэла́т прэла́ты
Р. прэла́та прэла́таў
Д. прэла́ту прэла́там
В. прэла́та прэла́таў
Т. прэла́там прэла́тамі
М. прэла́це прэла́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прэла́т м., церк. прела́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэла́т, ‑а, М ‑лаце, м.

Вышэйшая духоўная асоба (архіепіскап, епіскап, ігумен) у каталіцкай і англіканскай цэрквах.

[Ад лац. praelatus — пастаўлены над кім‑н.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэлат

т. 13, с. 92

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прэла́т м царк Prälát m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прэла́т

(ст.-польск. prełat, ад лац. praelatus = пастаўлены над кім-н.)

вышэйшая духоўная асоба (епіскап, ігумен) у каталіцкай і англіканскай цэрквах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прэла́т

(лац. praelatus = пастаўлены над кім-н.)

вышэйшая духоўная асоба ў каталіцкай і англіканскай царкве.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прела́т церк. прэла́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Prälát

m -en, -en царк. прэла́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)