прэзента́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэзента́нт прэзента́нты
Р. прэзента́нта прэзента́нтаў
Д. прэзента́нту прэзента́нтам
В. прэзента́нта прэзента́нтаў
Т. прэзента́нтам прэзента́нтамі
М. прэзента́нце прэзента́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэзента́нт м. презента́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэзента́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Той, хто прад’яўляе грашовы дакумент (вэксаль і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэзента́нт

(ад лац. praesentare = перадаваць, уручаць)

той, хто прад’яўляе грашовы дакумент (вэксаль і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

презента́нт фин. прэзента́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)