прэдыкаты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прэдыкаты́ўны прэдыкаты́ўная прэдыкаты́ўнае прэдыкаты́ўныя
Р. прэдыкаты́ўнага прэдыкаты́ўнай
прэдыкаты́ўнае		 прэдыкаты́ўнага прэдыкаты́ўных
Д. прэдыкаты́ўнаму прэдыкаты́ўнай прэдыкаты́ўнаму прэдыкаты́ўным
В. прэдыкаты́ўны (неадуш.)
прэдыкаты́ўнага (адуш.)		 прэдыкаты́ўную прэдыкаты́ўнае прэдыкаты́ўныя (неадуш.)
прэдыкаты́ўных (адуш.)
Т. прэдыкаты́ўным прэдыкаты́ўнай
прэдыкаты́ўнаю		 прэдыкаты́ўным прэдыкаты́ўнымі
М. прэдыкаты́ўным прэдыкаты́ўнай прэдыкаты́ўным прэдыкаты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэдыкаты́ўны лог., грам. предикати́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэдыкаты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да прэдыката, з’яўляецца прэдыкатам. Прэдыкатыўная функцыя. Прэдыкатыўныя прыслоўі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэдыкаты́ўны грам. prädikativ

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прэдыкаты́ўны

(лац. praedicativus)

які мае адносіны да прэдыката, з’яўляецца прэдыкатам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэдыка́т, -а, М -ка́це, м.

1. У логіцы: паняцце, якое вызначае прадмет суджэння — суб’ект.

2. У граматыцы: тое, што і выказнік.

|| прым. прэдыка́тны, -ая, -ае (да 1 знач.) і прэдыкаты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мада́льна-прэдыкаты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мада́льна-прэдыкаты́ўны мада́льна-прэдыкаты́ўная мада́льна-прэдыкаты́ўнае мада́льна-прэдыкаты́ўныя
Р. мада́льна-прэдыкаты́ўнага мада́льна-прэдыкаты́ўнай
мада́льна-прэдыкаты́ўнае		 мада́льна-прэдыкаты́ўнага мада́льна-прэдыкаты́ўных
Д. мада́льна-прэдыкаты́ўнаму мада́льна-прэдыкаты́ўнай мада́льна-прэдыкаты́ўнаму мада́льна-прэдыкаты́ўным
В. мада́льна-прэдыкаты́ўны (неадуш.)
мада́льна-прэдыкаты́ўнага (адуш.)		 мада́льна-прэдыкаты́ўную мада́льна-прэдыкаты́ўнае мада́льна-прэдыкаты́ўныя (неадуш.)
мада́льна-прэдыкаты́ўных (адуш.)
Т. мада́льна-прэдыкаты́ўным мада́льна-прэдыкаты́ўнай
мада́льна-прэдыкаты́ўнаю		 мада́льна-прэдыкаты́ўным мада́льна-прэдыкаты́ўнымі
М. мада́льна-прэдыкаты́ўным мада́льна-прэдыкаты́ўнай мада́льна-прэдыкаты́ўным мада́льна-прэдыкаты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўны атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўная атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнае атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўныя
Р. атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнага атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнай
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнае		 атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнага атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўных
Д. атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнаму атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнай атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнаму атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным
В. атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўны (неадуш.)
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнага (адуш.)		 атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўную атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнае атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўныя (неадуш.)
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўных (адуш.)
Т. атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнай
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнаю		 атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнымі
М. атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнай атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

предикати́вный прэдыкаты́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

predicative [prɪˈdɪkətɪv] adj. ling. прэдыкаты́ўны;

a predicative noun прэдыкаты́ўны назо́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)