прыёмшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік, які займаецца прыёмкай чаго-н.

|| ж. прыёмшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыё́мшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыё́мшчык прыё́мшчыкі
Р. прыё́мшчыка прыё́мшчыкаў
Д. прыё́мшчыку прыё́мшчыкам
В. прыё́мшчыка прыё́мшчыкаў
Т. прыё́мшчыкам прыё́мшчыкамі
М. прыё́мшчыку прыё́мшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыёмшчык м. приёмщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыёмшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца прыёмкай чаго‑н. На элеватары прыкмецілі шафёра, што першым станавіўся пад разгрузку. З ім віталіся кладаўшчыкі, прыёмшчыкі. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыёмшчык м. Ábnahmebeamte (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

приёмщик прыёмшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыёмшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да прыёмшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ánnehmer

m -s, - прыёмшчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áufnehmer

m -s, - тэх. прыёмшчык, паглына́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Empfänger

m -s, -

1) атрыма́льнік, прыёмшчык

2) радыёпрыёмнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)