Verbum

анлайнавы слоўнік

прычыне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прычыне́нне ср. причине́ние; доставле́ние; нанесе́ние; см. прычыні́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прычыне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прычыняць ¹ — прычыніць ¹ і прычыняцца ¹ — прычыніцца ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прычыне́нне н. Zúfügen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прычыні́ць¹, -ыню́, -ы́ніш, -ы́ніць; -ы́нены; зак., што.

Паслужыць прычынай чаго-н. (непрыемнага).

П. боль, крыўду. П. страты.

|| незак. прычыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прычыне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

причине́ние прычыне́нне, -ння ср., прынясе́нне, -ння ср.;

причине́ние поте́рь прычыне́нне страт;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

infliction [ɪnˈflɪkʃn] n. нанясе́нне (удару); прычыне́нне (болю)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

членашко́дніцтва, -а, н.

1. Наўмыснае пашкоджанне якога-н. члена ці органа свайго цела.

2. Прычыненне знявечання каму-н.

|| прым. членашко́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліхадзе́йства, ‑а, н.

Прычыненне зла, бяды, гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самабічава́нне, -я, н. (кніжн.).

1. Прычыненне сабе фізічных пакут, выкліканае рэлігійным фанатызмам.

2. перан. Суровае асуджэнне сябе, сваіх памылак, паводзін і ўчынкаў у выніку ўсведамлення іх нікчэмнасці, агіднасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)