прыча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыча́льны прыча́льная прыча́льнае прыча́льныя
Р. прыча́льнага прыча́льнай
прыча́льнае		 прыча́льнага прыча́льных
Д. прыча́льнаму прыча́льнай прыча́льнаму прыча́льным
В. прыча́льны (неадуш.)
прыча́льнага (адуш.)		 прыча́льную прыча́льнае прыча́льныя (неадуш.)
прыча́льных (адуш.)
Т. прыча́льным прыча́льнай
прыча́льнаю		 прыча́льным прыча́льнымі
М. прыча́льным прыча́льнай прыча́льным прыча́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыча́льны прича́льный;

п. кана́т — прича́льный кана́т;

~ная ма́чта — прича́льная ма́чта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыча́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для прычалу (у 1 знач.), прычальвання. Прычальны канат. Прычальны слуп.

2. Які мае адносіны да прычалу (у 2 знач.). [Лоўгач] абвёў поглядам ускарабачаную ветрам раку, брудныя дошкі прычальных масткоў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыча́л, -а і -у, м.

1. -у, гл. прычаліць.

2. -а, мн. -ы, -аў. Вяроўка, канат, якім прычальваюць.

Замацаваць, кінуць, падаць п.

3. -а, мн. -ы, -аў. Месца, дзе прычальваюць.

Карабель стаіць каля прычала.

|| прым. прыча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чал, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прычальны канат для рачнога судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прича́льный прыча́льны;

прича́льный кана́т прыча́льны кана́т;

прича́льная ма́чта прыча́льная ма́чта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чал, ‑а, м.

Прычальны канат, ланцуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)