прыці́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыці́р прыці́ры
Р. прыці́ра прыці́раў
Д. прыці́ру прыці́рам
В. прыці́р прыці́ры
Т. прыці́рам прыці́рамі
М. прыці́ры прыці́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прити́р (инструмент) прыці́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)