прыцяка́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прыцяка́е прыцяка́юць
Прошлы час
м. прыцяка́ў прыцяка́лі
ж. прыцяка́ла
н. прыцяка́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыцяка́ць несов. притека́ть; см. прыцячы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыцяка́ць, ‑ае.

Незак. да прыцячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыцяка́ць zúfließen* vi (s), zuströmen vi (s), herbéigeflossen kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыцячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́, -цяку́ць; -цёк, -цякла́, -ло́; зак.

Пра цякучую вадкасць: з’явіцца дзе-н.

Вада прыцякла ў лагчыну.

|| незак. прыцяка́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

притека́ть несов.

1. (о жидкости) прыцяка́ць;

2. перен. (приходить) прыхо́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыто́к, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыцякаць — прыцячы; наступленне каго‑, чаго‑н. куды‑н.; папаўненне чым‑н. Прыток свежага паветра. Прыток пажыўных рэчываў да плода. Прыток крыві.

2. ‑а. Рака, якая ўладае ў большую раку. Прытокі Дняпра. □ Звілістай стужкай прабіраецца.. [Нарачанка] сярод топкага балота, якое зарасло хмызняком і чаротам, у раку Вілію, прыток Нёмана. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zúströmen

vi (s) (D) прыцяка́ць, сцяка́цца (куды-н.); цячы́ (у бок чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zúfließen

* vi (s)

1) прыцяка́ць; сцяка́цца (тс. перан.)

der Fluss fließt dem Méer zu — рака́ ўпада́е ў мо́ра

2) атры́мліваць, паступа́ць (ад каго-н.)

réiche Spénden flóssen íhnen zu — яны́ атры́млівалі [ім накіро́ўваліся] вялі́кія ахвярава́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zu=

аддз. дзеясл. прыстаўка, yказвае на:

1) напрамак куды-н: zúfließen* прыплыва́ць, прыцяка́ць

2) закрыццё: zú- machen зачыня́ць

3) дабаўленне: zú- gießen* даліва́ць

4) прысваенне, прыпісванне чаго-н.: j-m etw. zúsprechen* прысво́іць каму́-н. што-н.; zú- schreiben* прыпі́сваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)