пры́тчавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пры́тчавы пры́тчавая пры́тчавае пры́тчавыя
Р. пры́тчавага пры́тчавай
пры́тчавае		 пры́тчавага пры́тчавых
Д. пры́тчаваму пры́тчавай пры́тчаваму пры́тчавым
В. пры́тчавы (неадуш.)
пры́тчавага (адуш.)		 пры́тчавую пры́тчавае пры́тчавыя (неадуш.)
пры́тчавых (адуш.)
Т. пры́тчавым пры́тчавай
пры́тчаваю		 пры́тчавым пры́тчавымі
М. пры́тчавым пры́тчавай пры́тчавым пры́тчавых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пры́тча, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (кніжн.).

Іншасказальнае апавяданне з павучальным вывадам.

П. пра блуднага сына.

|| прым. пры́тчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

при́тчевый пры́тчавы; см. при́тча​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)