прыто́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыто́чны прыто́чная прыто́чнае прыто́чныя
Р. прыто́чнага прыто́чнай
прыто́чнае		 прыто́чнага прыто́чных
Д. прыто́чнаму прыто́чнай прыто́чнаму прыто́чным
В. прыто́чны (неадуш.)
прыто́чнага (адуш.)		 прыто́чную прыто́чнае прыто́чныя (неадуш.)
прыто́чных (адуш.)
Т. прыто́чным прыто́чнай
прыто́чнаю		 прыто́чным прыто́чнымі
М. прыто́чным прыто́чнай прыто́чным прыто́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыто́чны прито́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыто́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прытока, прытоку; прытокавы. Прыточнае паветра. Прыточная вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыто́к, -а і -у, м.

1. -у, каго-чаго. Прыліў, паступленне чаго-н. куды-н. у вялікай колькасці.

П. свежага паветра.

П. крыві.

П. сродкаў.

2. -а, мн. -і, -аў. Рака, якая ўпадае ў другую раку.

Прытокі Дняпра.

|| прым. прыто́чны, -ая, -ае і прыто́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыто́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прытока, прытоку, з’яўляецца прытокам; прыточны. Прытокавая вада. Прытокавае паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)