Verbum

анлайнавы слоўнік

прыто́кавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прыто́кавы	прыто́кавая	прыто́кавае	прыто́кавыя
Р.	прыто́кавага	прыто́кавай прыто́кавае	прыто́кавага	прыто́кавых
Д.	прыто́каваму	прыто́кавай	прыто́каваму	прыто́кавым
В.	прыто́кавы (неадуш.) прыто́кавага (адуш.)	прыто́кавую	прыто́кавае	прыто́кавыя (неадуш.) прыто́кавых (адуш.)
Т.	прыто́кавым	прыто́кавай прыто́каваю	прыто́кавым	прыто́кавымі
М.	прыто́кавым	прыто́кавай	прыто́кавым	прыто́кавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыто́кавы прито́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыто́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прытока, прытоку, з’яўляецца прытокам; прыточны. Прытокавая вада. Прытокавае паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыто́к, -а і -у, м.

1. -у, каго-чаго. Прыліў, паступленне чаго-н. куды-н. у вялікай колькасці.

П. свежага паветра.

П. крыві.

П. сродкаў.

2. -а, мн. -і, -аў. Рака, якая ўпадае ў другую раку.

Прытокі Дняпра.

|| прым. прыто́чны, -ая, -ае і прыто́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прито́чный геогр. прыто́кавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыто́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прытока, прытоку; прытокавы. Прыточнае паветра. Прыточная вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tributary

[ˈtrɪbjəteri]

n., pl. -taries

1) прыто́к -у m. (ракі́)

2) краі́на, яка́я пла́ціць дані́ну

adj.

1) прыто́кавы

2) які́ пла́ціць дані́ну

3) які́ дапамага́е (напр. грашы́ма)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)