прыто́ены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыто́ены прыто́еная прыто́енае прыто́еныя
Р. прыто́енага прыто́енай
прыто́енае		 прыто́енага прыто́еных
Д. прыто́енаму прыто́енай прыто́енаму прыто́еным
В. прыто́ены (неадуш.)
прыто́енага (адуш.)		 прыто́еную прыто́енае прыто́еныя (неадуш.)
прыто́еных (адуш.)
Т. прыто́еным прыто́енай
прыто́енаю		 прыто́еным прыто́енымі
М. прыто́еным прыто́енай прыто́еным прыто́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыто́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыто́ены прыто́еная прыто́енае прыто́еныя
Р. прыто́енага прыто́енай
прыто́енае		 прыто́енага прыто́еных
Д. прыто́енаму прыто́енай прыто́енаму прыто́еным
В. прыто́ены (неадуш.)
прыто́енага (адуш.)		 прыто́еную прыто́енае прыто́еныя (неадуш.)
прыто́еных (адуш.)
Т. прыто́еным прыто́енай
прыто́енаю		 прыто́еным прыто́енымі
М. прыто́еным прыто́енай прыто́еным прыто́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыто́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыто́ены прыто́еная прыто́енае прыто́еныя
Р. прыто́енага прыто́енай
прыто́енае		 прыто́енага прыто́еных
Д. прыто́енаму прыто́енай прыто́енаму прыто́еным
В. прыто́ены (неадуш.)
прыто́енага (адуш.)		 прыто́еную прыто́енае прыто́еныя (неадуш.)
прыто́еных (адуш.)
Т. прыто́еным прыто́енай
прыто́енаю		 прыто́еным прыто́енымі
М. прыто́еным прыто́енай прыто́еным прыто́еных

Кароткая форма: прыто́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыто́ены

1. утаённый;

2. перен. притаённый, затаённый;

1, 2 см. прытаі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыто́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прытаіць.

2. у знач. прым. Тайны, скрыты; затоены. Макоўчык гаварыў з самай сур’ёзнай мінай, але Запару ў яго словах чуўся прытоены смех. Мележ. — Ну, вы жартуеце, што ўсё тут смачнае, — з прытоеным гонарам сказала гаспадыня. Арабей.

3. у знач. прым. Які тоіць у сабе што‑н.: загадкавы. На прапанову аб прызначэнні загадчыцай фермы Ганны Хведасюк сход адказаў прытоеным маўчаннем. Навуменка. Прытоеная цішыня чутка вартавала кожны гук, кожны нясмелы шолах. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

притаённый прыто́ены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)