прыта́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыта́чны |
прыта́чная |
прыта́чнае |
прыта́чныя |
| Р. |
прыта́чнага |
прыта́чнай
прыта́чнае |
прыта́чнага |
прыта́чных |
| Д. |
прыта́чнаму |
прыта́чнай |
прыта́чнаму |
прыта́чным |
| В. |
прыта́чны (неадуш.)
прыта́чнага (адуш.) |
прыта́чную |
прыта́чнае |
прыта́чныя (неадуш.)
прыта́чных (адуш.) |
| Т. |
прыта́чным |
прыта́чнай
прыта́чнаю |
прыта́чным |
прыта́чнымі |
| М. |
прыта́чным |
прыта́чнай |
прыта́чным |
прыта́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыта́чны обл. удо́бный; приго́дный; подходя́щий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыта́чны, ‑ая, ‑ае.
Абл. Вельмі зручны, выгадны для чаго‑н. (пра месца). — Мне здаецца, дзядзька Кірыла, у вас тут вельмі прытачнае месца, — сказаў Красуцкі, паказаўшы рукою на наваколле. Скрыган. [Я. Колас] піша П. Глебку ў маі 1937 года, што нагледзеў хату ў вельмі прытачным месцы: шмат жоўтага пяску і маладога хваёвага лесу. Шкраба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)