прытача́ць

‘прышываць, далучаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прытача́ю прытача́ем
2-я ас. прытача́еш прытача́еце
3-я ас. прытача́е прытача́юць
Прошлы час
м. прытача́ў прытача́лі
ж. прытача́ла
н. прытача́ла
Загадны лад
2-я ас. прытача́й прытача́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прытача́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пры́тачак ’высевак’ (пух., Сл. ПЗБ), прыто́чка ’дадатак’ (Байк. і Некр.). Ад прытача́ць ’надтачыць; дадаць частку, кавалак, каб павялічыць што-небудзь’ < тачыць (гл.). Адносна семантыкі параўн. яшчэ і ўкр. приточи́ти ’далучыць, дадаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)