прытаро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што (спец.).

Прывязаць рамянямі, тарокамі (да сядла).

|| незак. прытаро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытаро́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прытаро́чу прытаро́чым
2-я ас. прытаро́чыш прытаро́чыце
3-я ас. прытаро́чыць прытаро́чаць
Прошлы час
м. прытаро́чыў прытаро́чылі
ж. прытаро́чыла
н. прытаро́чыла
Загадны лад
2-я ас. прытаро́ч прытаро́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час прытаро́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прытаро́чыць сов., воен., охот. приторочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытаро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Прывязаць тарокамі да сядла. // Разм. Прымацаваць, прывязаць што‑н. да чаго‑н. [Дзмітрый] туга прытарочыў парашутыста да брані. Каб не дрогала ў галаву, падклаў пад ніз яго ж мундзір. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прытаро́чыць, прыторо́чыць ’прывязаць тарокамі да сядла; прымацаваць’ (ТСБМ, ТС); прытара́чыць ’даставіць, прыцягнуць’ (ГЧ), прыторо́нчыты ’тс’ (Клім.). Да тарокі (гл.). Параўн. рус. літар. приторо́чить ’тс’, дыял. приторо́кать ’прывязаць (тарокай — рэменем)’, укр. приторочи́ти ’прывязаць рамянямі (тарокамі) да сядла’ і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

второ́чить сов., охот. прытаро́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытаро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прытарочыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приторочи́ть сов., воен., охотн. прытаро́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прытара́чыць Гл. прытаро́чыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)