прысябрава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прысябру́юся |
прысябру́емся |
| 2-я ас. |
прысябру́ешся |
прысябру́ецеся |
| 3-я ас. |
прысябру́ецца |
прысябру́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прысябрава́ўся |
прысябрава́ліся |
| ж. |
прысябрава́лася |
| н. |
прысябрава́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прысябру́йся |
прысябру́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прысябрава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прысе́брыцца ’прымазацца, прыстаць збоку да чаго-небудзь ці якой-небудзь справы і нешта атрымаць ад гэтага’ (Нас., Янк. 3.), прысе́рбіцца ’тс’, прысябры́цца ’прысуседзіцца’ (Байк. і Некр.), ’паддобрыцца’ (Сл. Брэс.), прысябрава́цца ’падсесці’ (шальч., Сл. ПЗБ). Рус. паўн.-зах. присе́бри́ться, приси́бриться ’далучыцца, прысуседзіцца’; укр. присе́рбитися ’прысуседзіцца, прымазацца, прычапіцца’. Прэфіксальны зваротны дзеяслоў ад ся́бар, ся́бра (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)