прысу́кванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прысу́кванне
Р. прысу́квання
Д. прысу́кванню
В. прысу́кванне
Т. прысу́кваннем
М. прысу́кванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысу́кванне ср. прису́чивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысукваць — прысукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прису́чивание прысу́кванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прису́чка ж., спец. прысу́кванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)